مجنون یار

وزیر خدایم‎

زهر جامی داد به دستم ای عشق
که شفق را بیگانه دیدم ای عشق
چشم بارانی ام چتر موهایش بی عشق
نسیم ترنم موهایش درد شد بی عشق
شکستم ز بهرش که شد جز عشق
وزیر خدایم که شد جز عشق

بعد من، دنیام مال تو‎

زندگی رسم قشنگی است سر تو
جان من جان تو و سر تو

مظهر عشق و بزرگی سر تو
هرم جان می خواند سر تو

مستی ام خو گرفته سر تو
جان من قسم بخور شمع تو

خواب من تو را می بیند سر تو
سر تو می رود از قلب شکسته زه تو

قدر من کیست جز لبای چشم تو
این دلم بازی نکن خسته ام سر تو

گریه من کریه ای واسه تو
بعد مرگم بگو دنیا بگو دنیام مال تو

رسوا به شهر

مات و مبهوت دل به کجا چنین شتابان

سر در حرم یار دلبر طناز چنین شتابان

هرم نفس مثنی دل است ره به کجا می روی

سوی تنی بی جان الم افتاده به سر شهر می روی

شب تا سحر خونی به لب رسوا به شهر می روی

خم ابرو یار در صفای دل تو رسوا به شهر می روی

ذاکر به حق رحم حرم مصفای جان به کجا می روی

رسم دل و مرحم جان سِحر بلا این ره به کجا می روی