مجنون یار

تا هست باشم‎

از تنهایی تو چه بگویم خود دل اسیرم
تا آسمان چه راهی است با قلب شکستم
لحظه آرام می گذرد پس از باران چشم هایت
چو رنگین کمان نقش چشمت ساز موهایت
بگذار به قعر سبز موهایت سفر کنیم
دامن آغوشت دست من ناز کنیم
چشم بگذار بر هم لحظه ای خود باشم
آغوش تو یک مرحم دارد تا هست باشم

عاشق مست دل‎

فردوس نیز کف می ناب دل است
عشق زه قلب مست جان دل است

یادا ز عرش جام ساغر دل است
پیمان عشق رسم زه ساغر دل است

مثنوی گنج مِی شاه زیبا دل است
گدایان عاشق مست دل زیبا دل است