مجنون یار

لبم خدا‎

عصمت نام خدا بر قلبم
قاب عکس خانه ذکر خدا

خرابه ها زان مصرع دل معمورم
محصور شده قلبم ذکر خدا

جانم بشنو زین شعر حرفم
اول آخر ظاهر باطن قلبم خدا

سراب تو

پرتو دل ذات تو را می خواند

رهنما سراب تو را می خواهد

شهر دل مصدر عاشق شدن است

بهر غم در تنگنای شهر شدن است

فراق بال شهر بلاد می خواند

هان زمان پرتو سراب می خواند

رخنه گر دل

ذات او در دلم رخنه گر است

فلک زیر بم دل سایه گر است

دستان بر سر تو رسواگر است

رسم عالم بر در تو دعاگر است

مستان در افق یار پرواگر است

فرزانه رسم ادب در معناگر است

بوستان در مست او برداگر است

وصف او در حال او سوزان گر است

سوا سبیل در چشم او سوداگر است