مجنون یار

دلبر شب‎

دلبر شب
پاییز نگاهت
برگ خزون شب تنهایی من چو باران صورتم را دریا عشق ناز می نازد
دستانت به سمتم رها مکن
خیر از این حادث روزگار نبینی
دعوتم کن به جدایی
که آیینه تحمل عکس چشمانت در قلبم ندارد
آیین نگاهت جز به هرم نفسی مست نبوده
زان لحظه که بودی یار
هرگز خود نبودی
من بوده ام دلدار
راز چشمانت جز لبانم هیچکس ندارد
نفسم دگر به یک لحظه نگاهت نفروشم
چون عشق به قلبت نسازد
دریا به جانت بسازد
زین خاک عشقی به دلت باخت
سزایی ندارد
از بهر خدایی به طلب ثنای دل عاشقکده پاییز نگاهت
دلبر شب برگ خزون باش تا یک دم به نامم خوش آیی

کام دلبر‎

شب قلبم رو دلتنگ تو کنم
بازم به خاطراتت نگاه کنم

شقایق نظر کن عشق کنم
چشم دل به من بسپار ناز کنم

لب باز کن خاطرات بگو نفس کنم
اختر به بخت من باز کن شعر کنم

خط کن زندگی را بر قلبم ترانه کنم
ترنم کن ناز ببرم عشق به کامت دلبر کنم

ترانه ای در تاریکی‎

سرزمین توفان زده را رحمی نیست
اقیانوس دلم از تو سهمی نیست
عشق در قلبم آتیش، شمعی نیست
مریم زمان در نگاهم مستی هم نیست
هرم زندگی بر خانه ام دلبرم نیست
خانه ام ویران چشمانت مسافر غمی نیست
هر جا که باشی قلب در تاریکی منتی نیست
چشم تو ساز من در تاریکی ترانه ای نیست

باران غم‎

قسم به این ترانه
قسم به شعرم
قسم به این زهر
کشنده ترین عشق نهانم
قسم به ترنم
قسم به عصمت
قسم به شهرم
مرحم زخم خاطراتم
معروف بگو زان عشق چه دیدی
یسنا کنم کدامین ثنا را
به خود را خدا قسم
که من صنم پرستم
صنم من چشم تو باشد
دختر باران زده غم