مجنون یار

عاشق مست دل‎

فردوس نیز کف می ناب دل است
عشق زه قلب مست جان دل است

یادا ز عرش جام ساغر دل است
پیمان عشق رسم زه ساغر دل است

مثنوی گنج مِی شاه زیبا دل است
گدایان عاشق مست دل زیبا دل است

بهشت تزویر چشمت‎

کنار تو بهشت را دیدم وقتی لب سرخ دیدم
زمستان تو بهار را دیدم وقتی صورت ماه دیدم

ونگ تو عشق را دیدم وقتی جفا چشم دیدم
گریه تو شهروا را دیدم وقتی تزویر چشم دیدم

خمر سحر

بهشت در چنگ من است

اشتیاق یار در قلب من است

راس در خمر من است

مهربان یار در سحر من است

دلربا در سخر من است

ذات یار در خم ابرو من است

شهر در مدح من است

سحر یار در شمع من است

جهنم در رحم من است

ذکر یار در جنگ من است

بهشت بهاری

صبح دمیده بر زمستان      گل ها شکوفه ای ندارند

مادام از خدا می خواهم      بهشتی است این فصل بهارت

دم ندیده عشق

غصه بهشت ندید دلم بوسه بر لب یار زذن عشق است

آن جا که دل می رقصید بوسه بر زلف یار زدم عشق است

محرم اسرار شد دلم غافل از آن جان هر دم یار عشق است

تن ناز را بوسه بر باطل زدن یار جان دیدن عشق است

گفتا سخن حق دلم یک دم او بوسه زد عشق است

یک دم ندیده ام یار را لعنت به آن دم عشق است

هویدا حق

خدای تو بهشت است
که قلب من است

خدای تو ثنا است
که درد من است

ملک عشق پرست است
که در بهر دل است

زین پس این امید است
که عشق در جان من است

گویند نیست که جان من است
زیبا که ندید این یار من است

ستار که آید عشق من است
گویی که به حق این جان من است

پرده عشق دریدی ساز من است
گویی که مستی یار من است

سوزان که رفتی از بهر دل است
مستی که رفتی مستان من است

قصه شیرین شنیدی فرهاد من است
زین جان که دیدی جان من است

خورشید که دیدی پس زار من است
یاران که دیدی این عشق من است

کافر که دیدی این حق من است
این حق که دیدی این حق من است

اشارات که دیدی زمزمه سحرگاه من است
سحرگاه که دیدی این حق من است