مجنون یار

شعر عاشقانه عشق اولم

عشق نخست‎

تشنه کام دل به کویر مبتلا زد
از هر چه که می دید یک نشان زد
کوه را مبتلا کرد
بر زمین و آسمان رنگ رخ یار مبتلا کرد
از طرف های تمام آن کویر ستاره ای را آسمان کرد
او همان عشق نخست است
از همان عشق مبتلا است
او خدای, بی نیاز است
او عشق بی صدا شد
این شعر از کویر او بی صبا هست
ای از آن دشت کویر عشق بی نیازش
من همان لیلا تنهام
که در کویر عشق را در نیاز است

متن غمگین جدایی از عشق و شب تنهایی

کاش‎

کاش می دانستم روزت کجای تقویم من است
کاش می دانستم شب را به کجا روم تا خاطرت نبینم
کاش باران بر من ترنم کند امشب نبارد
کاش عشق مرا شیدای تنهایی ام کند
از تو گذر کردن آرزوی قلب نهانم شد
نشد از کوچه ای عشق را نخواهم
به کجا شتابان می روم تا تو را ببینم
سایه من جسم من را تنها می گذارد
تاریکی چشمم را می زند
گریه مِهر سکوتم شد
ندانستم تو عاشق نبودی
تو با دل من نبودی
تو دگر من نیستی

متن زیبا عاشقانه در مورد عشق

من و عشق‎

فرق من و عشق این بود
من خود آزار او تنهاست
من تنم را شکستم
او خود را دیوانه خواند
من شب تاریک نگاهم
او دلبری اش را شبانه طناز کوچه و خیابان می کند