دل به راه
کافران چشم توام
این چنین بگذرد از من
که شوم مِی پرستان
غم از یار نه آنم
اشک کشیدم به هزاران
کس ندارم غربت از دل
آی؛ خماران بی خبر شد
آن که آن هوی نشانش
من شدم مریم به جامش
مستم هرگز چنین نیست
عاشقان کافر نشینم
آن سیاه صحرا به چشم است
نِی نواز ساز رها کن
ببینند دیوان تو را بست
کی شوند صحرا نشینان
پاک از آن کافر خرابان
آن سیاه مهر نیست بر من
دل به راه خار نیست
کین چنین است
همسایه کافر شده ام
