مجنون یار

عنبر فاطمه و علی

مستم از حضرت دوست که کبریاوش علی است

قسمت که خدا هم عشق عجین ولی است

عشق پرستی گناهی ست که علی را ولی است

ز نامه نهج بلاغ وش ز خدا را علی ولی است

ناظم حق ولی را پیامبر ز علی را ولی است

خم ناز خدووش ز علی سینه فاطمی را ولی است

ز خدا را علی ز جانم بنگارم که علی پدر اُم حزین

ز صدیق کنیزش ز خدا را پیامبر به علی و وزین

ز ترنم فاطمی ام که خدا هم ز علی و من دربار غمین

نم باران کوچه غریب ز چشم فاطمی وش علی و ثمین

ناز دلبر می برد به سر خاک غریبش که علیا نازنین

چاه غم بماند علی چشم حزین و دنیا را وزین

چشمه چاه وش ز خدا بیگانه شد ز اشک علی

اشک ولی وش ز خدا گناهش که کوفه را علی

حال غمین اذان ز فاطمه بیگانه شد فاطمه را علی

ز حزین این نام عجین عطر دوست را یار علی

ز خاتم جان پی عنبر ولی و حسن و حسین را علی

ز نامه شکست شعرم در سبک عنبر فاطمه و علی

یسنا

من زاده ی پیغمبرم شیر حق خورده ام
من سمت حیدرم ارباب معرف کرده ام

لب را به حیدر می مکم لعب لب می زنم
یسنا به لب خم می کنم سینه علی می زنم

ره زیبا می روم عشق دلم سرو می کنم
مصدر حیدری می بندم دل رسوا می کنم

ابر باران می شوم کربلا غوغا می کنم
در دلم عارفم سمت خدا تکبر می کنم