مجنون یار

عنبر فاطمه و علی

مستم از حضرت دوست که کبریاوش علی است

قسمت که خدا هم عشق عجین ولی است

عشق پرستی گناهی ست که علی را ولی است

ز نامه نهج بلاغ وش ز خدا را علی ولی است

ناظم حق ولی را پیامبر ز علی را ولی است

خم ناز خدووش ز علی سینه فاطمی را ولی است

ز خدا را علی ز جانم بنگارم که علی پدر اُم حزین

ز صدیق کنیزش ز خدا را پیامبر به علی و وزین

ز ترنم فاطمی ام که خدا هم ز علی و من دربار غمین

نم باران کوچه غریب ز چشم فاطمی وش علی و ثمین

ناز دلبر می برد به سر خاک غریبش که علیا نازنین

چاه غم بماند علی چشم حزین و دنیا را وزین

چشمه چاه وش ز خدا بیگانه شد ز اشک علی

اشک ولی وش ز خدا گناهش که کوفه را علی

حال غمین اذان ز فاطمه بیگانه شد فاطمه را علی

ز حزین این نام عجین عطر دوست را یار علی

ز خاتم جان پی عنبر ولی و حسن و حسین را علی

ز نامه شکست شعرم در سبک عنبر فاطمه و علی