چشمان شاعر
سینه می دمد به عشقت
قدری لب بنما
که دیوانه ام از سبک عاشقیت
از سبک این شاعر هیچ نمی دانم
چشمانت چه با قافیه می سراید
گویی تاریخ همچین مولانا ندیده
تو از خدا برایم بگو
من از صورت زیبای تو
ای نسیم سحری
چشمانش را از زمان بگیر
که دگر این جهان هیچ ندارد
عهد بستم با چشمانت
که خدا گر او را نپرستد به خدا قسم که او را نپرستم
