مجنون یار

بی زبانم‎

شِکوه دارم؛بی زبانم
اشک دارم؛کورم
تنها؛ بی سر و سامان
عشق دارم
رسوایم
کس ندارد خبر از قدم های شب هایم
دل دارم اما هر شب قدم بر می دارد
در تنهایی و سکوت
در کوچه های رسوایی
چشم هایش نمی بیند
دختری که در انتهای این کوچه هاست