ارزش خار
من را که دگران ارزش خار دیدند
در نسیب آب و باران خود را دیدند
من را بیابان به از آن است که آن باشم
ز بیگانگی هر نشانی جز آدمیت باشم
آدمی گفتا به آشنایی محنت شنیدن
به از آن است نا آشنا را عشق دیدن
ما نسیب آشنایی در بیابان نشد
جز خس و خاشاک آشنا طنین نشد
به هر خار گل ناز چون بر آید
از بر آن عشق با تبانی سر آید
این نشانی آدمی را تبارش عشق است
آن سر رود که به دامانش عشق نیست
برای خواندن شعر های جدید سایت کلیک کنید
