دیبار
برو ای زاهد جامه پرست
برو از ذکر خدا بالاتر
جام اگر مست پرست است
به کام چنین است
اگر در تلخ به دیبار چنین است
مرا از یار ندیدم
شب خوش را که به دام است
آنکه از جام تهی است
مهر آن دل که همی بست
برو آن خواجه به دربار بنشین
گوی از آن چشم که خمار است
زاهدان را بنشان خواجه ببینند
گوی از آن عشق چه ماند
که مرحم شوم از دیبار زهی پست
