مجنون یار

شعر نو در مورد عاشقان

عاشقان جهانی‎

عاشقان جهانی به خلوت خدایی ندارند
چو مریم به نامش پسر خدا ندارند
حال عجب ما را کبوتر به خانه شاهان برد
ما گدایان به رسوایی عشق شاهی نداریم
رخ به دیدار او سرخ شود
من و مجنون به فردا یک دم هم نداریم
شهناز به قصرش چو من بی همسر نخواهد
مثنوی ام خدایی به جز غم ندارد
تا کسی هست با باران نخوانم
ترانه ای با سبک پرواز پرنده قلبم نخواند
عاشق به لبانش حتی یک دم نفسی نخواهد
من محزون ترین شراب، لیلا خود خواهم
گر طلب عشق به جهانم رسوا شود
لیلا به غزل های ما شِکوه ای نزن که این غزل ها آخرش بی کس و تنها بمیرند